Wraz z nadejściem wiosny rozpoczynamy wydawanie pisma Akcji Katolickiej parafii Barcice. Mamy nadzieję, że starczy nam sił i mozliwości, aby docierać do Was systematycznie. Chcemy informować o tym, co dzieje sie w Kościele, parafii i oczywiście naszej wiejskiej społeczności. Liczymy na życzliwość, zrozumienie i współpracę.

Ksiądz kanonik Stanisław Dziekan w: „Orantka barcicka” nr 1/1998

Historia sztuki sakralnej przypomina nam naskalne malowidła ścienne, a wśród nich modlącą się postać z uniesionymi rękami, tak zwana orantkę. Bezimienny autor wyraża swoją, czy też cudzą wiarę, która każe podnosić ręce w geście ufnej modlitwy do istoty nieskończenie doskonałej – do Boga. Prosty lub raczej prymitywny obraz jest dla współczesnego człowieka tajemnicą. Prawie nic nie wiemy o autorze, ani o postaci z jego obrazu, To, co można wyczytać jest znikome, ale jakże wymowne. Stojąca postać prawdopodobnie kobiety, utrwalona na kamiennej ścianie zatrzymuje nas swoim gestem podniesionych błagalnie rąk. Ekspiacja, prosba, dziękczynienie, uwielbienie – nie wiemy co chciał wyrazić nasz artysta. Jedno jest pewne – w każdej epoce muszą być ludzie, którzy modlą się więcej i modlą się za innych. Doskonale wyraża tę prawdę znajdujący się w starosądeckim muzeum herb Barcic. Nasza, Barcicka orantka z herbu – to zwykła, prosta, kobieta, klęcząca u stóp góry , na której stoi krzyż. Złożone ręce klęczącej postaci, krzyż, u góry napis BARCICE – i nic więcej! Tajemnica? Tymczasem tak! Pracownicy muzeum nie potrafią powiedzieć – od kiedy ten herb jest znany? Kogo przedstawia? Kto jest autorem? Stanowi to wyzwanie dla etnografów, historyków, ambitnych mieszkańców Barcic, badaczy naukowych – może uda się komuś uchylić „rąbka tajemnicy”… Podobieństwo do starożytnej orantki, a może… Cos więcej…? Konfrontacja z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej z barcickiego kościoła, a także ze starożytnym malowidłem ściennym – prowadzi nas do źródła, do modlitwy! Nasza Orantką parafialną jest przede wszystkim Ona – Maryja Wniebowzięta. Ale czy herb ma pozostać tylko zapomniana lekcja historii? Zapytajmy siebie, czy on wyraża nas? – Zechciejmy sobie odpowiedzieć i wróćmy do źródła MODLITWY, a wówczas herb będzie odpowiadał rzeczywistości: Barcice wyrażają modlitwę; modlitwa określa Barcice.

Autorka tekstu: Siostra Emanuela – Karmelitanka w: „Orantka barcicka” nr 1/1998