1. Życie duchowe dzieci od chrztu świętego rozwija się przede wszystkim przez:
- modlitwę w domu, na katechezie i w kościele,
- przykład dorosłych (rodzice, dziadkowie, nauczyciele, ...),
- rozmowy z bliskimi,
- dobre uczynki,
- czytanie i słuchanie słów z Pisma Świętego.

2. Niedługo dzieci po raz pierwszy przyjmą do swojego serca Pana Jezusa. Jest to dla duszy dziecka, dla jego całego życia niezwykłe wydarzenie, jest to wielkie święto. Ten ważny dzień zapoczątkuje w życiu każdego dziecka szczególny rozwój wiary i bliskości z Bogiem, która ma się zakończyć w dotarciu do wiecznego przeznaczenia, do nieba. Jak dziecko ma się przygotować na to święto? Jak my, dorośli, rodzice, możemy pomóc dziecku przeżyć dni poprzedzające te uroczystości, Pierwszą Spowiedź Świętą oraz sam dzień Pierwszej Komunii Świętej? Jak prowadzić dziecko, żeby ono po życiu na ziemi dotarło do wiecznego przeznaczenia, do Boga, do nieba?

3. Atmosfera w domu może bardzo pomóc dziecku przygotować się na spotkanie z Panem Jezusem Przebaczającym i Eucharystycznym. Otwartość na sprawy dziecka, okazywana mu serdeczność, poświęcanie mu swojego czasu dadzą odczuć dziecku coś, co dokona się podczas przyjścia Niezwykłego Gościa do serca córki czy syna. Praktycznie warto zwrócić uwagę na kilka ważnych działań, które my, rodzice, możemy wypełnić z miłości do dziecka. Będzie to:
- codzienna osobista modlitwa za dziecko,
- codzienna wspólna modlitwa z dzieckiem,
- rozmowy na temat Boga, wiary, dobrego życia,
- pomoc w pracy nad charakterem dziecka.

4. Osobista modlitwa za dzieckoto będzie oddawanie dziecka i całej rodziny kochającemu Sercu Pana Jezusa. To będzie wypowiadana prośba o pomoc Boga w dobrym przygotowaniu się dziecka i całej rodziny na dzień Pierwszej Komunii Świętej. Warto też prosić, aby sam Pan Jezus osobiście otworzył duszę dziecka na to wielkie spotkanie, nie tylko ten pierwszy raz, ale też potem, za każdym następnym razem.

5. Codzienna modlitwa z dzieckiem, dobrze, jeżeli obejmuje:
- Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo– jest to wypraszanie pomocy oraz powierzenie się Bogu Ojcu i Matce Bożej,
- spontanicznie wypowiadane prośby do Jezusa, Hostii, o błogosławieństwo dla dziecka i całej rodziny na dzień Pierwszej Komunii Świętej,
- nauczenie dziecka odprawiania codziennego rachunku sumienia, początkowo rodzice przypominają w delikatny sposób jego drobne przewinienia (kłótnie, niechęć do sprzątania zabawek, niegrzeczność, nieposłuszeństwo), następnie razem z nim niech przepraszają Boga za wszystko, czym ono Go zraniło i czym domownicy zawinili,
- danie chwili czasu na cichą modlitwę, aby dziecko mogło Jezusowi powiedzieć o swoich sprawach czy sekretach,
- warto częściej niż zwykle wstępować z dzieckiem do kościoła, by ono samo nauczyło się rozmawiać z Panem Jezusem obecnym w tabernakulum.

6. Rozmowy na temat wiarymogą dotyczyć między innymi tego, co było na lekcji religii, czego dziecko się dowiedziało, co ciekawego mówił ksiądz, czy czego się dziś nauczyło, co zapamiętało. Dobrze, jeżeli rodzic dopowiada do tego, co dziecko mówi, aby dać dziecku pełniejszy obraz wiary i Boga. Na pewno będzie tu ważna zachęta dana dziecku do uważania na każdej katechezie i mobilizacja do aktywności na tej szczególnej lekcji (zeszyt, odpowiedzi, pomoc innym).

7. Praca nad charakterem dzieckabędzie obejmowała:
- pomoc dziecku w zauważeniu dobrych cech charakteru, żeby je rozwijać (na przykład cierpliwość, dokładność, ładne zajmowanie się młodszym rodzeństwem) oraz zauważania swoich słabości, wad (na przykład denerwowanie się, lenistwo, wpadanie w złość),
- wspólne zastanawianie się z dzieckiem, jak rozwijać ma w sobie dobre cechy, a jak pracować nad złymi, żeby im nie ulegać raniąc innych i Boga, tu ważne jest uświadomienie dziecku, że praca nad swoim charakterem jest przygotowaniem serca na przyjęcie w Komunii Świętej Pana Jezusa,
- rozbudzanie w dziecku pragnienia bycia lepszym, pragnienia poprawy,
- pobudzanie do wypełniania dobrych uczynków, aby sprawiać nimi radość Jezusowi oraz okazywać Mu wdzięczność,
- zachęcanie dziecka do podejmowania dla Jezusa, który tyle wycierpiał, małych wyrzeczeń (tak zwanych ofiar), jeżeli Jezus przez mękę i śmierć otworzył każdemu wstęp do nieba, to dziecko może dla Niego zrezygnować niekiedy ze słodyczy, smakołyków, z małej przyjemności, przezwyciężyć ciekawość czy lenistwo, ważne jest, aby budzić w dziecku radość, że coś się dla Jezusa udało zrobić.

Zobacz zdjęcia: