W pierwszych wiekach chrześcijaństwa pustelnicy odmawiali codziennie po kilkaset, a nawet kilka tysięcy różnego rodzaju krótkich modlitw. Aby móc niejako ocenić swoją pobożność, liczyli modlitwy, używając kamyków. Później, dla wygody, za przykładem kupców używających sznurów z kamykami jako liczydeł, zaczęli stosować podobne sznury do odliczania modlitw.W miejsce modlitewnych kopców kamieni pojawiły się przed ich pustelniami setki wiszących sznurów, świadczących o odmówionych modlitwach. Z czasem łączyli po kilka sznurów, zastępując kamyki drewnianymi kulkami lub zwykłymi węzłami. Takiego modlitewnego „przyrządu” można było używać także w podróży. Od strony technicznej był on prekursorem obecnego różańca. W IX wieku jedną z najczęściej powtarzanych formuł była „Zdrowaś Maryjo”. Utrwalił się zwyczaj odmawiania tej modlitwy 150 razy, na wzór psałterza liczącego 150 psalmów. Stąd Różaniec zaczęto nazywać „Psałterzem Maryi”. Jego obecną formę zatwierdził papież Pius V w 1569 roku. Nazwa pochodzi od kwiatu róży, która już w początkach chrześcijaństwa była symbolem Matki Bożej.

Różaniec to modlitwa, podczas której rozważamy najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Mimo iż ma charakter chrystologiczny, czyli uczy o Jezusie, poświęcona jest Maryi, która poczęła, urodziła i wychowała Syna Bożego. Modlitwa ta od wieków kształtuje pobożność chrześcijan, a jej skuteczność jest powszechnie znana. Dzięki niej dokonała się niezliczona ilość nawróceń i uzdrowień. Maryja jest „Królową Różańca Świętego”, gdyż dzięki tej modlitwie pomaga przezwyciężać zło i grzech. Do „Litanii loretańskiej” wprowadził to wezwanie papież Leon III w 1883 roku, a dwa lata później zalecił, by w kościołach odmawiano Różaniec przez cały październik, co czynimy do dnia dzisiejszego. Liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej obchodzone jest 7 października.

Modlitwa różańcowa bywa także krytykowana. Wśród najczęstszych zarzutów pojawiają się takie, jak: nudna powtarzalność, mechaniczność i bezmyślność odmawiania czy przestarzałość formy.

Na każdy z tych zarzutów znane są precyzyjne odpowiedzi. Jednak Różaniec broni się przede wszystkim swoją skutecznością. Można się o tym przekonać doświadczalnie, i to w prosty sposób.

Ksiądz Józef Raba nazywa Różaniec niewielkim, skromnym przedmiotem, który stał się tajemniczym pomostem między niebem i ziemią: „sznurem, który pociąga dzwon, alarmujący całe niebo”.

Dlatego nie krytykujmy, tylko rozważajmy i módlmy się na Różańcu, a wiele dobra stanie się naszym i naszych bliskich udziałem.

Zobacz zdjęcia: